-
1 strzelić
глаг.• выстрелить• стрельнуть• стрелять* * *strzel|ić\strzelićony сов. 1. выстрелить;\strzelić do kogoś, czegoś выстрелить (стрельнуть pot.) в кого-л., во что-л.;\strzelić sobie w łeb разг. пустить себе пулю в лоб; \strzelić niecelnie промахнуться;
2. (wyrwać się w górę) взметнуться, взвиться;\strzelićił płomień взметнулось пламя;
3. (szybko urosnąć) быстро вырасти, вытянуться;4. спорт. ударить (по воротам); забросить (мяч, шайбу);\strzelić
gola (bramkę) а) забить гол;б) (w hokeju) забросить шайбу;\strzelić kosza забросить мяч в корзину;
5. горн. взорвать;● \strzelić byka дать маху, ошибиться; \strzelić głupstwo сморозить (ляпнуть) глупость; \strzelić w gębę (w pysk, w ucho) прост. смазать (дать) по морде (по физиономии, по уху); \strzelićiło do głowy разг. взбрело на ум
* * *strzelony сов.1) вы́стрелитьstrzelić do kogoś, czegoś — вы́стрелить (стрельну́ть pot.) в кого́-л., во что́-л.
strzelić sobie w łeb — разг. пусти́ть себе́ пу́лю в лоб
strzelić niecelnie — промахну́ться
2) ( wyrwać się w górę) взметну́ться, взви́тьсяstrzelił płomień — взметну́лось пла́мя
3) ( szybko urosnąć) бы́стро вы́расти, вы́тянуться5) горн. взорва́ть•- strzelić głupstwo
- strzelić w gębę
- strzelić w pysk
- strzelić w ucho
- strzeliło do głowy
См. также в других словарях:
strzelać — ndk I, strzelaćam, strzelaćasz, strzelaćają, strzelaćaj, strzelaćał, strzelaćany strzelić dk VIa, strzelaćlę, strzelaćlisz, strzel, strzelaćlił, strzelaćlony 1. «wypuszczać pocisk z broni palnej, strzałę z łuku itp.; o broni palnej: wyrzucać… … Słownik języka polskiego
strzelać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, strzelaćam, strzelaća, strzelaćają, strzelaćany {{/stl 8}}– strzelić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, strzelaćlę, strzelaćli, strzelaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
